اثربخشی مداخله مبتنی بر بخشش به شیوه گروهی بر بهزیستی ذهنی همسران جانباز

زمینه و هدف: پیامدهای روانشناختی ناشی از جنگ، صرف نظر از اختلال در عملکرد اجتماعی آسیب دیدگان، موجب بروز مشکلاتی برای خانواده آنها و نیز جامعه شده است. ارتقاء سطح بهزیستی ذهنی  یکی از اهداف روانشناسی در عصر حاضر بوده است. هدف از این پژوهش اثربخشی مداخله مبتنی بر بخشش به شیوه گروهی بر بهزیستی ذهنی  همسران جانباز بود. روش بررسی: در این مطالعه که از نوع مداخله ای از جامعه آماری شامل کلیه همسران جانباز شهرستان نوراباد ممسنی بود. نمونه ای به اندازه40 نفر  به روش در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش،  پرسشنامه عواطف مثبت و منفی  و مقیاس رضایت از زندگی بود. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه گواه بود. مداخله گروهی مبتنی بر بخشش بر روی گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای و یک بار در هفته اجرا گردید. به گروه کنترل هیچ گونه آموزشی داده نشد. پس از پایان برنامه آموزشی از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از تحلیل کوواریانس  استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که مداخله گروهی مبتنی بر بخشش باعث افزایش  بهزیستی ذهنی( افزایش عواطف مثبت و رضایت از زندگی و کاهش عواطف منفی) گروه مداخله  در مقایسه با گروه کنترل شد. میانگین و انحراف معیار نمره پیش آزمون در گروه آزمایش متغیرهای عواطف مثبت، رضایت از زندگی و عواطف منفی به ترتیب70/34 و 26/3، 80/15 و 20/3،  85/24 و 09/5 بود.  بعد از مداخله میانگین و انحراف معیار نمره پس آزمون در گروه آزمایش متغیرهای ذکر شده به ترتیب 60/41 و 52/2، 15/19 و 41/2، 70/16 و 59/2 بود. نتیجه گیری: می توان از روش مداخله مبتنی بر بخشش در جهت ارتقاء بهزیستی ذهنی همسران جانباز استفاده کرد. بنابر این می توان گفت که مداخله مبتنی بر بخشش بر بهزیستی ذهنی همسران جانباز مؤثر می باشد.